بسم الله الرحمن الرحیم
در عرفه همآوا با نجوای اباعبدا… الحسین علیه السلام با عرفانی خداگونه ، سر برآستان کبریایی حضرت حق می سائیم تا زنگارها فرو ریزند و اشکها غبار منیت ها ، خودیت ها و فزون خواهی ها بزدایند و سبکبال قدم بر محرم بگذاریم که این حریم ، حرمت دارد و این جایگاه خاص.
محرم آرام آرام میرسد و گویی وارد فضایی می شوی که خود نیستی و تو را می برند با بغضی در گلو و بی اراده دست بر سینه می نهی و سلامی بسوی اویی که هنوز ناشناخته است.
او که وارث آدم و وارث نوح و وارث همه انبیاء است ،
او که فرزند رسالت و امامت است ،
او که پیامبر ، خاتم رسولان به حقیقت او را نیکو معرفی ساخت ،
که « حسین منی و انا من حسین »
کاری کرده است کارستان که کل یوماً عاشورا باشد و کل ارض کربلا و کل شهراٍ محرم.
حسین علیه السلام که بزرگترین ، نام آورترین و مقتدرترین رهبری است که قامت افراشته ،پر صلابت بذل جان می کند و سر بر نی افراز میکند تا در برابر ظلمت ، شرارت ، جاهلیت ، بدعت ، نخوت و در یک کلام در برابر استکبار سر خم ننماید ؛ او سردار عشق است برای همه تاریخ و برای همه بشریت. و این گستره ی خاص که فقط و فقط برای حسین علیه السلام است که هر روز عاشورا می شود و هر زمین کربلا میگردد و هر ماه محرم.
و این مکرر تاریخ است نه تنها در قالب اشک و تضرع و عزا که قالبی منحصر به فرد برای فردی استثنایی و بی همتا. در این همدلی و همراهی مستمر ، اشک بوی قیام می دهد و اشک سیلابی میشود برای غرق کردن کسانی که در طول تاریخ در برابر حق می ایستند.
و محرم و کربلا و عاشورا همه هستند در پاسداشت بلند نام همیشه جاودان حسین علیه السلام و چون وارد محرم می شویم همآوا با حسین علیه السلام در جبهه ای پرخروش و فریادگر ، اصل عزت بخشِ « هیهات من الذله » را از گلوی بغض آلود همه مستضعفان عالم و در جای جای گستره ی این زمینی که امروز میدان آزمایش هابیلیان و قابیلیان است ، می شنویم.
آرام آرام گام بر محرم میگذاریم تا تجدید میثاق شود با راستین ترین پیامی که با خون نوشته شد.
آرام آرام محرم می آید و باز عطشی که تنها یاد حسین علیه السلام و نام پر آوازۀ حسین علیه السلام میتواند آنرا فرونشاند.
بغض محرم داریم و دل هوای محرم دارد تا تسکین یابیم و آرامش و قرار بگیریم با یاد حسین علیه السلام. آرامشی که در آن بلوغ انتظار را رقم میزند و بذر زمین کربلا با اشکهای جاری آبیاری میشود تا جوانه ی انتظار از خاک بیرون زند و روزی آن منتقم با تکیه بر کعبه فریاد برآورد « این طالب بدم المقتول به کربلا »
آرام آرام محرم می رسد. با پای جان قدم بر محرم میگذاریم تا حماسه در حماسه شود و عاشقان حسینی با و عشق حسینی و با شعار لبیک یا حسین با آرمانهای جاودان حسینی تجدید میثاق کنند و فریادگر این حقیقت باشند که اگر در کربلا نبودند اینک سرباز امام خویش ، حجت حی ، حضرت بقیه الله الاعظم می باشند. امروز عاشورائیان همگان با لبیک یاحسین تداعی گر لبیک یا مهدی هستند.